Καλώς ήρθατε στο νησί της Νάξου

... Θα ξαναπώ ότι δεν είναι δα και λίγο να σκέφτεσαι πώς μέρη που εμείς πηγαίναμε να κολυμπήσουμε, να ψαρέψουμε, να σκαρφαλώσουμε στα μάρμαρα της τεράστιας πόρτας του ναού του Απόλλωνα, είναι προικισμένα με μύθους και ιστορία που τροφοδότησαν με δημιουργικές ιδέες την ποίηση, την δραματουργία, την πεζογραφία, την μουσική, την ζωγραφική, την γλυπτική, παντού στην Ευρώπη, και όχι μόνο.

Οι ξένοι πού ασχολήθηκαν με την αρχαία Ελλάδα, επιστήμονες, συγγραφείς, καλλιτέχνες ή απλά θερμοί θαυμαστές, ασχολήθηκαν έτσι κι' αλλιώς όντας μακριά από την ιδία την χώρα. Εμείς οι Έλληνες βρισκόμαστε χιλιάδες χρόνια και αδιάλειπτα σ' αυτήν, στο ίδιο φυσικό περιβάλλον, στο ίδιο κλίμα και τις συνεπαγόμενες συνθήκες ζωής που συνετέλεσαν στον πολιτισμό της.

Τα μνημεία που οι ξένοι πρέπει να έρθουν από μακριά για να δουν είναι για πολλούς από εμάς στο δρόμο για την δουλειά, το σπίτι ή ένας κυριακάτικος περίπατος μέχρι εκεί. Κληρονομήσαμε επίσης το προνόμιο να έχουμε συγγενείς, φίλους, συντοπίτες με τα ονόματα Αριάδνη, Φαίδρα, Ιάσων, Αχιλλέας, Πάρις, Ελένη, Μενέλαος, Έλλη, Φρίξος, Καλυψώ, 'Οδυσσέας, Ναυσικά, Ηρακλής, Αθηνά, Άρης, Δήμητρα, Αφροδίτη και τόσο άλλα, και επί πλέον να είναι ονόματα συνηθισμένα. Και κυρίως, μιλάμε την γλώσσα, στην οποία ο Όμηρος εποίησε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια…

Πίστευα και πιστεύω πώς η χώρα μας είναι η πιο όμορφη στον κόσμο. Καμιά άλλη δεν είναι προικισμένη με φύση παρόμoιoυ φυσικoύ κάλλους και ισάξιους πολιτισμικούς θησαυρούς. Αυθεντική επιβεβαίωση, η Νάξος.